در جهان رازگشاشده مدرن نسبت ارتباطی انسان با هستی چیست ؟آیا انسان سوبژکتیوزدا شده است؟ یا برای شناخت هستی (هستی به مثابه ابژه) نیاز به فاصله دارد؟

آیا معماری به واسطه دیاگرام تعلیق در فرم خود می تواند در راستای پاسخگویی به طرح مسئله راهگشا باشد؟

تمرین این پروژه خلق نوعی هم زمانی تعلیق در پلان و حجم است به گونه ای که کشیده شدن پرده نمایش طبیعت در افق و گشودگی فضای عمودی حجم و معلق شدن قوه تفکر مخاطب را فعال کند .